فهرست محتوا
تیشرت چیست؟
تیشرت سبکی از پیراهن پارچه‌ای است که نام خود را از بدنه و آستین‌های تی شکل ساخته شده است. تیشرت به طور سنتی دارای آستین‌های کوتاه و یقه‌گرد است که به یقه خدمه معروف است و بعضی از آنها بدون یقه هستند. تیشرت‌ها عموماً از پارچه‌های ارزان، سبک و کشسان ساخته می‌شوند و به‌راحتی قابل شتستو هستند. تیشرت در قرن نوزدهم به‌عنوان لباس زیر شناخته می‌شد و به‌مرور در اوایل قرن بیستم به لباس معمولی تبدیل شد. آنها معمولاً با پارچه‌های پنبه‌ای نیمه‌بافت ساخته می‌شوند که در مقایسه با پیراهن‌هایی که با پارچه بافته می‌شوند، بافت کاملاً انعطاف‌پذیری دارد. برخی از مدل‌های جدید دارای یک جیب هستند. تولید تیشرت بسیار خودکار است و می‌تواند شامل برش لیزر یا جت آب پارچه باشد. ساخت تیشرت ارزان است و اغلب بخشی از مد به‌حساب می‌آید. به‌عنوان‌مثال، در ایالات متحده، دو میلیارد تیشرت سال فروخته می‌شود یا یک فرد متوسط در سوئد سالانه 9 تیشرت خریداری می‌کند. فرایندهای تولید متفاوت است، اما می‌تواند از نظر زیست‌محیطی فشرده باشد، از جمله اثرات زیست‌محیطی مواد آنها، مانند پنبه که آفت‌کش و آب فشرده است.
تاریخچه تیشرت به چه زمانی باز می‌گردد؟
لباس‌های T شکل ساده از زمان‌های قدیم بخشی از لباس انسان‌ها بوده است. لباس‌های تی‌شرت‌مانندی که در اوایل تاریخ پوشیده شده‌اند، معمولاً تونیک نامیده می‌شوند. تاپ مدرن از لباس زیری که در قرن نوزدهم می‌پوشیدند تکامل‌یافته است. ابتدا لباس کامل به دو قسمت بالا و پایین جداگانه برش داده شد که بالاتنه به‌اندازه کافی بلند باشد تا زیر کمر قرار بگیرد. دکمه‌ها آنها در اواخر قرن نوزدهم توسط معدنچیان و فروشندگان خیابانی به‌عنوان پوششی برای محیط‌های گرم استفاده می‌شد.
قدیمی‌ترین پیراهن معروف به لباس بدون دکمه مربوط به دوره بین جنگ اسپانیا و آمریکا در سال‌های 1898 و 1904 است، زمانی که شرکت لباس زیر کوپر تبلیغاتی را در مجله‌ای منتشر کرد که یک محصول جدید برای مجردان را تبلیغ کند.
در سال 1913، نیروی دریایی ایالات متحده برای اولین‌بار آنها را به‌عنوان لباس زیر معرفی کرد. این لباس یک تیشرت نخی سفید با یقه‌گرد، آستین‌کوتاه و تاپ بود. برای ملوانان و تفنگ‌داران دریایی در گروه‌های ضربت، زیردریایی‌های اولیه و آب‌وهوای گرمسیری رایج شد که ژاکت‌های خود را از یونیفرم خود بیرون بیاورند؛ بنابراین فقط پیراهن‌های خود را می‌پوشیدند.
تیشرت‌های بچه‌گانه در رنگ‌ها و طرح‌های مختلف ساخته شد. کلمه T-shirt در دهه 1920 بخشی از انگلیسی و در فرهنگ لغت Merriam-Webster ظاهر شد. در دوران رکود بزرگ، تیشرت اغلب لباس پیش فرضی بود که هنگام کار در مزرعه یا هنگام کار در جاهای مختلف پوشیده می‌شد؛ همچنین در مواقعی که تواضع لازم بود، باید نیم‌تنه را می‌پوشاند، اما وزن آن باید سبک‌تر می‌شد. پس از جنگ جهانی دوم، مردان نیروی دریایی آن را به‌عنوان لباس زیر می‌پوشیدند و به‌تدریج کهنه سربازان با شلوارهای یکنواخت با تیشرت به‌عنوان لباس غیررسمی دیده شدند.
این پیراهن‌ها در دهه 1950 پس از پوشیدن بازیگر معروف مارلون براندو در فیلم به نام هوس، محبوبیت بیشتری پیدا کردند و در نهایت به لباس بیرونی مد روز و مستقل تبدیل شدند. بیشتر بچه‌ها آنها را هنگام انجام کارهای خانه و بازی در فضای باز می‌پوشیدند و در نهایت به فکر پوشیدن آنها به‌عنوان لباس غیررسمی همه‌کاره افتادند. پیراهن‌های چاپ شده تا سال 1942، زمانی که پیراهن مدرسه توپخانه نیروی هوایی روی جلد مجله Life ظاهر شد، استفاده محدودی داشت. در دهه 1960، تیشرت‌های چاپ شده برای بیان شخصی، و همچنین برای تبلیغات، اعتراضات و سوغاتی‌ها رایج شد.
بدون دیدگاه